Wywiad z Tomaszem Jastrunem, pisarzem i publicystą, autorem książki "Rzeka podziemna" będącej zapisem jego zmagań z depresją.

Wprowadzenie:

Jak to się zaczęło?

Tomasz Jastrun: Zapewne dawno temu. Przed wiekami, może nawet tysiącleciami. Może jestem spokrewniony z Hiobem. Wszyscy pewnie jesteśmy. Księga Hioba to pierwszy niezwykle pełen opis depresji. Ta choroba jest przekazywana genetycznie, jak klątwa pokoleń. Prawdziwa kara za grzech pierworodny. Można by powiedzieć, chorujący na depresje pochodzili od Ewy, inni od Adama. Ci od Adama też się męczą, ale mniej.

Ktoś z bliskiej rodziny…?

Tomasz Jastrun: Moja mama do dzisiaj cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, od 40 lat żyję z jej cierpieniem depresji i iluzją szczęścia manii, naprzemiennie. Napisała świetną powieść o depresji, ale nigdy jej nie skończy, skacząc od depresji do manii... Ja powinienem ją skończyć. Moja kuzynka, córka siostry mamy, popełniła samobójstwo w przeddzień ślubu, mając 20 lat, brat mojej matki miał schizofrenię , a depresje pewnie też... Siostra mojej babci bodaj - depresja i samobójstwo... Wuj Stefan w Kanadzie, pamiętam jak spotkałem go już jako starego człowieka, ujrzałem w jego oczach tę "czarną nić" z wiersza Norwida.

Skłonność do depresji mamy wszyscy, to część ludzkiej kondycji. Tylko niektórzy mają tę skłonność o wiele silniejszą, jakby byli naznaczeni - to zapewne gen, czarny jak kosmiczna dziura.

Zapraszamy do oglądania.

Autorem filmu jest Kinga Kenig.

Wykonano na zlecenie Fundacji Wemenders.